.

تنهايي … ديوار … قهوه هاي سر رفته از حوصله ام

اتاقي که چهار تاق باز ، روي من خوابيده

چشم هايي که از ساعت ، کار افتاده ترند

و شانه هاي تو ، که زير بار ِ باران نمي روند

بايد گريه ام را روي بي کسي هايم تنظيم کنم

و اين يعني تنهايي